"..με 3 φουσκαλες.."

χρειαζομαι εναν καφε ελληνικο μετριο με 3 φουσκαλες. καπως ετσι φανταζομαι θα βγω απ'την κρυψωνα του κυνισμου. οπως ολοι οι ειρωνες, εχω την δικαιολογια στο στομα πριν με ρωτησουν: "ειμαι ρεαλιστρια.."
αχ, ναι, δεν τα μαθατε? ειμαστε ολοι ρεαλιστες. απο τοτε που η πικρια κ ο φθονος για την χαμενη ευτυχια -που σιγουρα εχει καποιος αλλος(δεν τον γνωριζουμε αλλα θα υπαρχει δεν μπορει..)- κρυφτηκε στα σπλαχνα μας και συγκαλυπτεται απο εναν μετριοπαθη καθωσπρεπισμο στα χρονια τουτα της μη χολερας, ειμαστε ολοι ρεαλιστες.
κ αυτος ο ρεαλισμος ειναι σαν το κοσκινο της γιαγιας.μονο που με τη φουρια να την βγαλουμε καθαρη αλλη μια μερα, ξεχασαμε πως κοσκινιζουν.. αντι να κραταμε το καλο πραγμα-αυτο που ξεφευγει απ'τις τρυπιτσες,που δεν το βλεπεις αλλα αν εκπαιδευσεις τις αισθησεις σου,το νιωθεις- κραταμε τη βρωμια,το κατακαθι.
γιατι αυτο που μας λενε ολοι ειναι οτι δεν υπαρχει ποιοτητα..αυτο που δεν μας λενε ειναι οτι την ποιοτητα την διωξαμε εμεις,για να μη νιωθουμε μικροι,ανημποροι κ ελεεινοι μπροστα στο μεγαλειο της.. γιατι η καταντια μας ψαχνει την ανωτεροτητα της στη συγκριση με την καταντια του διπλανου. γιατι αυτο ειναι το ευκολο.
που να μαθεις να κοσκινιζεις τωρα..