16 νοεμβρη

το σπιτι μου ειναι στο σημειο που καποτε στεγαζοταν η παλια ασφαλεια..και καθε χρονο τετοια μερα, τα τεσσερα τελευταια χρονια που μενω εδω,ερχονται επισημοι και ανεπισημοι να αφησουν ενα στεφανι η στην καλυτερη να αναμοχλευσουν παλιες μνημες πλασμενες με το υλικο που μας κανει ανθρωπους.
τα προηγουμενα χρονια το μονο που εβλεπα ηταν τα εναποθισαντα στεφανια και οι κρεμασμενες ελληνικες σημαιες στην εισοδο του στενου μου πεζοδρομου.
φετος,σημερα,ετυχε να ειμαι σπιτι την ωρα που ακουστηκε ο εθνικος υμνος. ηξερα περιπου τι να περιμενω αλλα βγηκα εξω να ριξω μια ματια.
ο πεζοδρομος ηταν πολυ στενος ακομα και για τα 20 ατομα που ηταν συγκεντρωμενα. στεκονταν λιγο πιο πισω ακινητοι οσο η "μπαντα" εδινε ρυθμο στο εθνικο τους αισθημα.
υπηρχαν καποιοι νεοτεροι λιγο πιο επισημοι και μια χουφτα γεροντακια,συνταξιουχοι πια -φανταζομαι- που εστεκαν με τα χερια σταυρωμενα και μια ελαφρια συστολη στο προσωπο τους.
μπροστα απο ολους,λιγο απομακρυσμενος και προσηλωμενος σ'ενα σημειο του φρεσκοβαμμενου τοιχου ηταν ενας παππους γυρω στα 60.ηταν ντυμενος απλα και η σταση του σωματος του εδειχνε εναν ανθρωπο κουρασμενο αλλα οχι νικημενο απ'τον χρονο.φαινοταν τοσο απορροφημενος στις σκεψεις του σαν να μπορουσε να δει περα απ'τον τοιχο κατι αορατο για τους αλλους.
κρατουσε αποστασεις αλλα το εκανε με τρομερη σεμνοτητα και ενα βλεμμα ποτισμενο απο ειλικρινη συγρατημενη συγκινηση και σεβασμο.για μια στιγμη ενιωσα οτι ηταν μονος του στο στενο,η παρεα πισω γινοταν ενα με τον φοντο.περασε αυτη την μερα απο ενα μερος που του θυμιζε κατι απ'το παρελθον..οχι απ'το παρελθον οπως το αντιλαμβανομαστε εμεις. κατι απ'το δικο του παρελθον.
ο εθνικος υμνος παιχτηκε σε fast forward,οσο χρειαστηκε για να κλεψει το βλεμμα μου η εκφραση αυτου του ανθρωπου..μια φωνη διακοψε την σκεψη μου:"ελατε να βγαλουμε και μια φωτογραφια τωρα"..ολοι μαζευτηκαν κ ο παππους ακομα πιο απομακρος τωρα εριξε μια τελευταια ματια στον τοιχο..
τελειωσε και το πολυτεχνειο για φετος..πριν καν ερθει η 17 νοεμβρη.
του χρονου παλι