ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ..?

πραγματικα τωρα ομως ας μου λυσει καποιος μια απορια.. ποτε ζοριζεσαι περισσοτερο?.. να αναζητησεις την πληροφορια, να την αποθηκευσεις η να την χρησιμοποιησεις?...
ιδου η απορια.
και ερχομαι στο καθεκαστο. τα πρωτα χρονια της ζωης μαθαινεις να αποθηκευεις πληροφοριες που- ανεξαρτητως χρησιμοτητας- σπανια χρησιμοποιεις -εκτος αν αφορουν την επιβιωση σου.
οταν χρειαστει ο καιρος να αποδωσεις κατι, πρεπει 1ον) να ανατρεξεις στη μνημη σου, 2ον) να αναζητησεις τα δεδομενα που δεν εχεις και 3ον) να χρησιμοποιησεις την σουπερ κοιμισμενη -αν οχι ανυπαρκτη- συνδυαστικη λογικη σου (αυτο που εμαθες στο σχολειο σαν ορισμο της κριτικης σκεψης) και να βγαλεις ενα αποτελεσμα.
το παραδοξο σ'αυτην την διαδικασια ειναι οτι ενω ζεις στον κοσμο της πληροφοριας, οταν το αποτελεσμα ειναι μια αποφαση ζωης που καλεισαι να παρεις, ποτε δεν υπαρχουν αρκετα δεδομενα...................................................................................................................!
και ας μου πει καποιος ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΤΕ?

κουραση..

ειμαι κουρασμενη.. και δεν ξερω αν δικαιουμαι να νιωθω ετσι αλλα εγω ετσι νιωθω.. το μυαλο μου ειναι ενα περιεργο πραγμα. κουραζεται ευκολα αλλα καθε που παω να το ξεκουρασω επαναστατει και γεμιζει τυψεις, μεταφραζομενες στην προσφατη κολλητη μου- την υπερενταση. το πρωι δεν θελω  να ξυπνησω και το βραδυ δεν μπορω να κοιμηθω. ειμαι σε φαση διακοπων και δεν εχω καταλαβει αν κανω διαλειμμα απο κατι εκτος απ΄τη σχεση μου. ατιμο πραγμα το μυαλο. δεν ξερει τι θελει μου φαινεται και πρεπει να παιδευομαι κι εγω μαζι του.
για να μην παρεξηγηθω, μιλαω για νοητικη κουραση, αυτο που στην τριτη γυμνασιου ονοματισε ενας καθηγητης επαγγελματικου προσανατολισμου "νοητικη κοπωση" , για να εξηγησει στην μητερα μου γιατι βαριομουν να διαβασω.. επιστημονες ανθρωποι.. χαχα! μονο για να δυσκολευουν τις ζωες των ανθρωπων υπαρχουνε.. θα παω να οργωνω τα κτηματα τις γιαγιας μου φαινεται. στο πολυ κεφι θα λυνω και κανενα σουντοκου.
αντε τσαο..;)